Gündem olduğu için O Ses Türkiye'yi sordum. Malum şu an finallere doğru gelindi. Mustafa Ağabey, bundan sonraki seri de yer alacakmış. Nisan, mayıs gibi...

- Kırk üç kişi falan var, bundan sonraki seride ilk üç hafta da çıkacağız, dedi.

Merak edildiğini bildiğimden ilk ağızdan sizlerle paylaşıyorum.

Devam ettiğimiz sohbet, anılara geldi dayandı. Mustafa Ağabey'in sempatik halleri ile anıları öncesinde sordum.

Kemal Ağabey'i ben az da olsa hatırlıyorum. Ne zaman vefat etmişti ? 

Nisan 1977' de trafik kazası geçirdi, doksan gün komada Haydarpaşa'da yattı. Sonra sarılığa yakalandı ve 22 Ağustos 1977' de vefat etti, diyor. Bu vesile ile Kemal Ağabey'i de rahmetle anıyor ve anılara geçiyoruz...

Babam oldukça katı birisiydi, her yere göndermezdi. Ama ben de muzurluktan geri kalmadığım için sürekli fırça yerdim. Dayağını da çok yedim.

Kocaelispor'un iyi dönemleri, yurtdışında maçları falan oluyor. Ben de pasaportumu falan ayarladım, kaçacağım ama söyleyemiyorum. Gün yaklaştı kıvranıyorum. O gün poğaça, börek ne varsa hazırladım.

- Baba hamurlar hazır on beş dakika mayaya gelsin ben geliyorum, dedim.

Oradan bir kaçtım, direk Kocaelispor kafilesiyle havaalanına gittim. Lizbon'a uçtuk. Tam dokuz buçuk saat sonra telefon açtım.

- Baba ben Lizbon'dayım haberin olsun.

- Çabuk ol, eğlenme geri gel,dedi.

Babam Lizbon'u anlamamış, beni Gölcük'ün köylerinde falan sanmış. Onun için çabuk ol,eğlenme geri gel diyor. Tabi iki gün sonra ancak geri döndük, bu kez de kızacağı yerde madem gittin bir kaç gün daha kalsaydın, demişti.

Rahmetli Faruk Demirer'in bir arkadaşı, benim sesimi bir düğünde dinlemiş ve beğenmiş. Oğlunun düğünü varmış. Bursa' da düğünü olacak, düğününde beni sahneye çıkartmak istediği için haber göndermiş. Faruk Amca'ya babamdan izin al, göndermez yoksa, dedim.Faruk Amca da babamdan izin alacaktı.

Günlerden perşembeydi, imalathanede hamur yapıyorum. Imalathanenin camından bir baktım, O adam gelmişti. Adama işaret ettim, bu tarafa gel falan... Korkuyorum. Adamın o gün düğünü var, beni almaya ayağıma kadar gelmiş. Ne yapsam, diye düşünüyorum. Adama,

-Abi sen beni dört yolda bekle, on beş bilemedin yirmi dakikaya kadar geliyorum, dedim. Benim takım elbiseler falan hazır, yine babama bir saat sonra geleceğim dedim. Fırladım dört yola doğru, adam aldı beni arabayla Bursa eski garajların altındaki Almira Otel'e gittik.

Tam bir sosyete düğünü, ortam şahane...

Ben sahneye bir çıktım, Allah ne verdiyse artık. Bitirmek üzereyken düğün sahibinin eşi geldi, "yarım saat daha oku oğlum" diye ricada bulundu. Okurum dedim. Devam ettim, bitirdiğimde yemeğimizi yedik. Saat oldu gecenin ikisi...

Adam elini öperken cebime para koydu, ısrar ettim yok falan ama dinlemedi. Bu olay 1979 senesinde oluyor, o zamanlar dükkanda günlük 700-900 TL arası hasılat yapıyoruz. Adam ne desem de dinlemedi, parayı cebime koydu. İkiz oğlu vardı adamın, çocuklardan biri düğün bitiminde beni arabayla Değirmendere'ye getirdi. Saat üç gibi Yalova'dayız, benim tek düşündüğüm kaç dakika dayak yerim kim bilir...Yarım saat mi, bir saat mi?

Daha 19 yaşındayım, askere gitmemişim. Beni getiren arkadaşa beni dört yolda bırakmasını aşağıya inmemesini söyledim. Açıkladım, abimi ( Kemal ) de trafik kazası sonucu kaybettik ailem hassas ve ben söylemeden çıktım. Tatsızlık olabilir o nedenle sen gelme aşağıya, diyerek... Öpüştük ayrıldık, dört yoldan aşağıya iniyorum. Aklım cebimde ama caddede mor ışıklar var o zaman, para seçilmiyor. Sayacağım ama sayamıyorum, renklerini tutturamıyorum.

Bizim apartmanın kapısından girdim, o zaman otomat falan yok yaktım lambaları parayı saydım 40.000 Lira... Böldüm ikiye 20.000 bir cebime, 20.000 diğer cebime koydum. Yukarıya çıktım, bastım zile...

Babam çıktı kapıya, daha nerdesin bile demeden başladı vurmaya. Ama öyle vuruyor ki nereye denk gelirse,

- Baba Allah aşkına yapma falan desem de durmuyor. Dakikalarca vurdu. En sonunda annem, (Arnavutça olarak)

- Bırak bakayım ne diyecek, dedi. Dinle de yine döversin diye de ekledi.

Babam bunun üzerine kroke vaziyette, yine dayağa devam edecek soruyor,

- Anlat lan ne anlatacaksın, çabuk anlat dinliyorum.

- Baba Faruk Amca senden izin alacaktı, almamış. Sana mecburen yalan söyledim, adamın düğününe gittim. Yoksa mahcup olacaktım.

O hala dayağa devam edecek. Bir cebimdeki parayı da çıkartıp,

- Bak adam bana para verdi, düğününde şarkı söyledim diye dedim. Annem saydı,

- 20.000 var burada Arif...

Babam,

- Ya insan giderken bi haber verir oğlum ya...

20.000 Bana kalmıştı. Parayı kafadan verseymişim dayak da yemeyecektim ama nasipte varmış.

Paşalı Seyit ile ekim ayı ortalarında lüfer avına çıktık.

Denizin ortalarına kadar geldik, motor stop etti. Hava soğuk üstümüz kalın ama yine de üşüyoruz. Seyit, pancar motorun karbüratör kapağını söktü. Teknemiz ağır bir tekne ve su alıyor. İçinde de bir karış kadar su var. Bana,

- Tatlıcı sen benzin deposunu temizle, oradan pislik geliyor olabilir.

İçinde çok az benzin kalmış pislik teknenin içine aksın, dedi.

Alttan hortumu söktüm, çok az benzin teknenin içine aktı. O da o esnada karbüratörü temizlemeye uğraşıyor. Bana da,

- Tamam az şuraya biraz benzin dök, dedi.

Bidondan çok az benzini gösterdiği yere döktüm. Sonra,

- Bidonu da depoya doldur,dedi.

Üç kiloluk bidonu benzin deposuna doldurdum.

Benzin deposunun kapağını sıkıca kapattım. O esnada o üç tane vida sökmüş ikisini takmış, birini de teknenin içine suya düşürmüş.

El feneri ile bakmak istiyor, fenerin pili bitmiş. Vidayı aramak için çakmağı çakmasıyla teknenin alev alması bir oldu.

Ben benzin deposu temizliğinden sonra alttan çıkarttığım hortumu yerine takmayı unutmuşum. Üstüne üç litre benzini de depoya koydum sanıyorum o da teknenin içine, suyun üstüne yayılmış. O bir taraftan denize atladı, ben diğer taraftan...

-Seyiiitttt, diye bağırıyorum.

Ses yok....

Tekne cayır cayır yanıyor, ekim ayı ve biz denizin ortasındayız.

Allah'tan uzaktan bizi Selim Demircioğlu görmüş teknesiyle geldi ikimizi de kurtardı. Tekne batmadı ama yandı.

Anmadan geçemeyeceğim, vefatından bir gün önce Tarkan Mehmet geldi. Tatlıcı doktora gittim, iyisin dedi. Çok sevinçliyim diyordu. Bir gün sonra vefat haberi geldi. Mehmet Ataç'ı da rahmetle anarak sohbetimize son veriyoruz.

Mustafa Öner' e teşekkür ediyor, sağlıklı mutlu uzun ömürler diliyoruz.